Teksten - Verhaaltjes : DE WOLLEF EN DE SEFE GEITJES

Deze tekst doorsturen naar uw vrienden via email
Der wazze es sefe geitjes. Op een dag gong de ouwe geit naar de mart. Toen see ze tege de geitjes: ,, Jonges, moe mot effe weg. Geen rottigheid uithale! En as de wollef komp, seg ie maar dattie dood ken falle. Niet ope doen!’Toen de ouwe geit weg was, gonge de geitjes spelletjes doen en alles was kits totdat er aan de deur werd gerommeld. ,, Daar hebbie het gedonder in de glase", seeje de geitjes. ,, Wat mot je?" vroeg der een. ,, Maak de deur es effe ope, knapie", see de wollef, die buiten sting en de boel wou vernaggele. ,, Je suster", seeje de geitjes, die hoorde dattet de wollef was. ,, We kijke wel uit, hoor. Neem je tante in de feiling." Afijn, de wollef drukte se porum, wantie voelde wel dattet een vuil bakkie was. Effe later kwam die trug en see metten frouwestem dasse de deur ope moeste make, want de tent zat nog steeds op slot. De geitjes dachten dat alles jofel was. Maar eentje waster toch so link om de wollef te frage se poot te late sien. De wollef snapte dattie fout gong astie se parreke liet sien. Dus druktenie se snor maar weer. Nou moestie wat anders versinne. Hij douwde se patte innet meel om se wit te late schijne. Toen ie se grijpstuivers aan de geite had late sien, dachte se dat alles okee was en se seeje :,, Goeie soep, jonges, ope de tent!" De wollef kwam binne en see: ,, Nou heb ik je an je staart, fuile stinkers!" De geite schrokke der eige het apesuur. De wollef sloeg se hallef lens en frat se op. Alleen het sevende geitje was so link om in de klok te duike en die bleef daar sitte totdat de wollef em pleite gong. Afijn, ‘s aves kwam de ouwe geit hartstikke in de lorum thuis en het kleine geitje see, dat de wollef de andere in se muil had gedouwd. ,, Soon fuil stukkie schorum", see de ouwe. ,, Die rotgeintjes sal ik die goser wel es effe aflere." De ouwe nam een end hout. Se gong mettet geitje naar het hol fan de wollef, die daar met se fette folle pens op se blote bunker lag te snurreke. ,, Hebbie me kinderen opgefrete, loeder!", schreeuwde de ouwe. De wollef werd wakker en schrok se eige rot. ,, Bejje mesjogge, see die, ik hep geen poot buite de deur geset!" ,, Hij liegt dattie barst!", schreeuwde het geitje, ,, ik heppet sellef gesien!" De ouwe sprong naar de wollef toe en sloeg em se harses in mekaar. De wollef lag meteen foor kassie ses en was in een mum van tijd de pijp uit. De ouwe nam een nijffie en snee de pens fan de wollef ope. De ses geitjes spronge deruit en songe: ,, Daar sein we weer! ",, Jullie kenne fan geluk spreke", see de ouwe, "daar wassie bijna de pineut geweest!" Afijn, om kort te gaan, se stouwse de botst fan de wollef fol met kije en keilden-em de sloot in. En de geitjes leefde nog lang en gelukkig.

Willekeurige items uit TEKSTEN